Uitslag van de MRI: wachten op slecht of niet-slecht nieuws

“Ja hallo met mevr…” - ik zou vanaf 13.00 uur gebeld worden - “ik dacht het is nu drie uur, ik bel even om te kijken hoe het ervoor staat.” “Mevrouw, meestal bellen wij tussen één en vijf uur.”

Hoppa, direct de verdedigingsmethode. Denk erom: eerder bellen kan niet. Foei. Ze vroeg mijn geboortedatum. Voor de zoveelste keer dreunde ik die op. “O ja, ik zie het al. U heeft een bel afspraak bij dr. X. Zij is ziek dus er is een vervangend arts. Er is besloten dat de uitslag aankomende vrijdag aan u wordt doorgegeven. Zodat u met uw eigen arts het resultaat en het verloop kan doorpraten.”

Ja dat gaat er dus niet in. Nope. Dat gaan we niet doen. Ik zei: “Nou mevrouw. Ik zit nu al weken te wachten en ik wil vandaag gewoon iets horen. Dus je belt mij maar.”

Was ik dit? Ja, dit was ik. En of ik dit was. Volgens mij schrok ze er zelf van. Mijn hoofd ratelde. Durfde die arts mij niet het slechte nieuws te brengen? Is het niet-slecht nieuws en kon het daarom wachten? Zucht. Ze zou het noteren en ik werd teruggebeld. Vandaag nog.

Tweede poging

Om 16.30 uur niks. Nada. Noppes. Alleen een hoge hartslag, stress en een hoopje zenuwen. “Hallo met mevr…, ik heb al eerder gebeld vandaag... en...” “Ja, klopt. Het is druk. De dienstdoende arts draait dubbele diensten.” “Oké”, zei ik. Ik dacht ook even: niet mijn probleem. Maar ik kon mij ook direct inleven in de arts. Hij kon er niks aan doen dat er iemand ziek was. “…maar dadelijk is de poli gesloten en dan zit ik hier”, zei ik. Maar nee dat is niet het geval. “Het zal wel later dan vijf uur worden mevrouw, het is onder de aandacht.”

Zucht. Tik tok. Tik Tak. Tok. Tik. Er hing hier in huis geen klok maar toch hoorde ik hem.

Eindelijk

17.30 uur tring. “Mevrouw...?” Op een vragende manier zei ik: “ja”? “U heeft gevraagd om de uitslag van de MRI.” “Klopt.” “Er is niks verontrustends te zien.”

Hij praatte verder maar ik hoorde hem niet goed. Tranen sprongen in mijn ogen.

Ik dacht dat ik daarna zou zweven en energie voor tien zou hebben. Ik was kapot, alle spanning vloeide uit mijn lichaam. Ik liet de dag door mij heen gaan. En mijn toekomst.

Niks verontrustends. Maar ik was er nog niet.

Ik nam een glas wijn en sliep die avond niet. Prut!

Liefs Toke

Wachten duurt lang,vijf thee en 1 reep chocola verder.