NOG NOOIT GEDAAN DUS DOEN: De Nieuwjaarsduik in Scheveningen 2020

Nog wat brak van de nacht ervoor stond ik om 7.30 uur naast mijn bed voor de Nieuwjaarsduik. In het kader van nog nooit gedaan dus doen. Mijn gevoel over de nieuwjaarsduik is tweeledig. Als ik de nieuwjaarsduik op tv zie zeg ik tegen mijzelf: “dat wil ik ook nog keer doen”. Het andere deel van mij zegt “je gaat toch niet met 10.000 man, als sardientjes in een blik en een oranje muts de zee in rennen bij min nog wat”.

Maar ik wist het niet. Je kunt niet over iets oordelen als je het niet zelf hebt ondervonden. Graag ging ik de uitdaging aan. Mijn aftrap voor de challenge van 2020. Vaker dingen doen die ik nog nooit gedaan heb.

Nadat wij de auto hadden geparkeerd liepen we via de boulevard richting de tent en de ticketshop. Om half 11 gingen de luiken open om een entreeticket van 3 euro te kunnen kopen. 1 euro ging naar het goede doel. Ontzettend fijn dat we met deze gekkigheid mensen blij kunnen maken. Er was muziek, een tent, koffie en veel vrolijkheid.

Met het ticket in de pocket konden wij het terrein op en daar kregen we een Unox-tas. Met daarin een vaantje, een blik erwtensoep en de UNOX MUTS! Die ging direct op mijn hoofd en heb ik niet meer afgedaan. Het was namelijk onwijs koud.

Nieuwjaarsduik feest

Een uur van te voren gaat de muziek aan. De gebroeders Co warmen je gezellig op. De nieuwjaarsduik is één groot feest en dat had ik niet verwacht. Mensen zijn uitgedost met van allles en soms ook met bijna niets aan. Het leek wel carnaval maar dan sportiever. Het was hossen, springen, dansen, samba-en en lol. Eén en al lol.

Met een lach op mijn gezicht sprong ik die verrekte klote polonaise in. Hier hou ik totaal niet van maar vandaag had ik er zin in. Wat was het leuk. Dansen met mensen die je niet kent. Mijn hart vulde zich met blijdschap.

De Duik

En toen was het zover 10, 9, 8, 7,…. er werd afgeteld. Het was 12 uur. Ik rende tijdens het aftellen nog naar het startpunt. De muziek, de gillende mensen, het aftellen alles had iets magisch. Zo magisch dat mijn koude voeten mij niet meer interesseerden. Ik nam wat beelden op met mijn camera. Maar genoot meer van het moment zonder beeld. Ik keek naar de mensen massa, de zee en luisterde naar het blije geluid om mij heen.

Met onwijs veel herinneringen aan 2019 rende ik richting zee. In tranen. Tranen van geluk. Wat was dit gaaf. Ja, mijn vooroordeel klopte je bent een sardientje uit duizenden dat weegt niet op aan het moment.

Eenmaal bij de zee was het even schrikken. Best koud maar ik liep door. Tot het diepe. Je moet goed dippen Toke. Als een soort doop. Al het oude van je af en laat het water maar het werk doen. Tussen de krioelende menigte nam ik mijn duik. Mijn haar liet ik droog omdat ik mij niet goed genoeg voelde voor een koud hoofd. WAUW WAUW WAUW. Wat een goed gevoel.

Snel rende ik terug om warm te blijven. Onderweg kwam ik het AD tegen. Opeens had ik een microfoon in mijn snoet. De man daarachter vroeg me: En? Hoe was het? Wat ik eruit kreeg: “KOUDDDDDD! MAAR ONWIJS GAAF”.

Erwtensoep als ontbijt

Bij de tas aangekomen droogde ik mijzelf af en deed mijn warme kleding weer aan. Als je al een kater had dan was deze nu weg. Mijn lijf tintelde. Wat heerlijk.

Eenmaal aangekleed was het tijd voor erwtensoep. Wat fijn dat ze ook vegetarische soep hadden. Goed geregeld Unox. Het was echt heerlijk en vooral warm. Ik realiseerde mij dat dit mijn ontbijt was. Erwtensoep als ontbijt. Kan het aanraden!

Rond 13.00 uur was het feest voorbij. Dit was fantastisch wat een goed begin van 2020. Hier kan ik een week op teren. Geen spijt. Zeker een aanrader. Blij ei!

Liefs Toke

Meer weten over de achtergrond van #nooitgedaandusdoen? Klik op deze link.