Dutch Mountain Trail: vragen en antwoorden.

Via Instagram kwamen allerlei vragen binnen over mijn Dutch Mountain Trail ( DMT) avontuur. Sommige vragen heb ik beantwoord met mijn blogs. Maar niet alles kon ik daar leuk leesbaar in kwijt. Vandaar hieronder een aantal van jullie vragen en daarop mijn antwoord. Het lijkt bijna op een echt interview!

Hoe heb je je voorbereid voor de Dutch Mountain Trail? Wat waren je overwegingen?

Mijn voorbereiding bestond uit een aantal onderdelen: vervoer, de paklijst, de etappes /afstanden en overnachtingen.

Als voorbereiding heb ik het Dutch Mountain Trail boekje aangeschaft. Dit is een praktische gids met leuke informatie en kaarten van de deelgebieden. Hierdoor kreeg ik ook inzicht in het hoogte profiel per etappe en waar de waterpunten lagen. Daarnaast heb ik de nodige informatie ook online opgezocht.

Vervolgens deelde ik de route door 3. Ik wilde er drie dagen over doen dus logisch is dan elke dag 1/3 te trailrunnen. Dit betekende 33 KM per etappe/per dag. Omdat 33 KM soms midden in een bosgebied lag en er weinig was op die punten moest ik ergens ervoor of erna crashen (voor de precieze km bepaling gebruikte ik de DMT route van routeyou te komen via de site www.visitzuidlimburg.nl).

Vervolgens zit je ook nog met het feit dat je niet makkelijk in Duitsland of België kan logeren wegens Covid-19. Zo kwam ik al snel voor de eerste dag etappe in Vaals terecht. Dat was zo ongeveer 28 KM, een prima afstand voor een reisdag!

Op de laatste dag wilde ik geen marathon afstand lopen. Die beslissing maakte dat ik de meeste kilometers in etappe 2 diende te stoppen. Uiteindelijk ben ik bij een B&B terecht gekomen rondom De Plank ( regio Slenaken-Noorbeek).

Het vervoer en de bagage zorgde voor overdenkingen. Ik ben een persoon die met de auto overal naar toe rijd. Dat geeft mij een vrij en onafhankelijk gevoel. De treinverbinding was echter top, twee stops en nauwelijks wachten. In 2 u en 15 min zou ik er zijn. Rijden naar Maastricht en dan met de trein naar Eygelshoven zou die tijd ook in beslag nemen. Dan spreek je nog enkel over het reizen en niet de tijd die je investeert in de auto parkeren, naar het station lopen en de trein pakken naar Eygelshoven. Daarnaast had ik geen fijn gevoel bij “een auto die ergens stond”. Dus beslissing werd met de trein. Geen spijt, zeer relaxt en ideaal!

Dan de paklijst, ik heb even gedacht aan een bagage service. Maar een bagageservice maakte mij afhankelijk van tijd, plaats en personen en ik wilde dat niet voelen. Geen bagage service, geen auto die je eventueel kan droppen naast het parcours betekende alles mee in één tas. En dat, dat was eigenlijk ook mijn wens. Uit je comfortzone dingetje.

Heb je iets speciaals gedaan of gelaten?

Zie bovenstaande betreffende mijn voorbereidingen en zie mijn paklijst in mijn andere blog.

Ik heb speciaal gekeken naar waterpunten en waar uitstapmogelijkheden waren. Dus punten waar ik de bus eventueel zou kunnen pakken naar het station. Mocht het niet meer gaan.

Mijn eigen veiligheid stond voorop dus dat betekent een powerbank voor mijn telefoon, zodat ik mensen kan bereiken en bereikbaar ben, een eerste hulp pakket en een warmtedeken.

Om mij wat meer reiszekerheid te geven heb ik een Covid-19 zelftest gekocht. Dit schrijft geen enkel land voor maar ik voelde mij daar gerust bij. En mocht ik ziek worden dan kon ik mijzelf testen op corona.

Wat waren jouw beren op de weg, of keuzes?

Mijn beren waren vooral het vervoer en de bagage (zie het antwoord bij de vraag over voorbereidingen en mijn paklijst). Of dit echte “beren” zijn, nee. Meer een afweging.

Bij die afwegingen heb ik continu gekeken naar hoe ik mij er bij voel. Of het enkel uit de comfortzone was of dat het te maken had met overstreching ( stressgevoelens). Een beetje spanning mag je voelen je doet immers iets nieuws maar het moet niet te veel stress geven.

Achteraf vind ik mijn overdenkingen over de bagageservice en de auto best grappig. Want nu denk ik “ joh neem de trein en gooi die hele rimbam in die tas, plak er nog 2 dagen aan. Je red je prima zonder extra frisse kleding”. Maar dit moet je ervaren al doende leer je.

Wat neem je mee voor deze meerdaagse trail?

Dat kan je zien in mijn blog over mijn paklijst voor deze 3 daagse trailrun tocht.

Is het parcours bewegwijzerd?

Het parcours is niet bewegwijzerd. De route staat in de Dutch Mountain Trail gids en je kan deze vinden online. Ook kan je een GPX bestand downloaden of een route beschrijving uitprinten.

Hoe deel je jouw trailrun dag in?

Mijn dag bestond uit vroeg opstaan. Het weer checken, bepalen wat ik aandeed en mijn spullen pakken. Vervolgens nam ik een stevig ontbijt.

Tussen 9 en 10 u stond ik aan de start van mijn etappe. Waar ik ongeveer elke 10 km aanhield als een moment om iets te eten. Drinken deed ik gedurende rit.

In de 2e etappe heb ik op de helft een pauze genomen. Verder nam ik de tijd voor foto’s, eten, drinken en bewondering.

Ik had geen aankomsttijd in gedachten maar ik merkte dat ik feeling kreeg hoe lang ik over iets deed. Dat gaf vertrouwen en voor de communicatie naar de B&B had ik dan ook een soort van richtlijn met betrekking tot het inchecken.

Bij aankomst in de accommodatie was het rusten. Iets drinken, douchen en eten.

‘S avonds las ik mij kort in voor de komende dag, schreef een post op insta en ging vroeg slapen.

Ben je bezig met een tijd- of kilometer prestatie?

Deze trailrun-tocht ben ik niet bezig geweest met een tijdsprestatie. Ik ben bezig geweest met het avontuur, de kilometers per dag en het bereiken van mijn einddoel: de DMT van 101 Km afronden in drie dagen.

Maar ik zou liegen wanneer ik zeg dat het niet fijn is te merken dat ik een mooi tempo liep. Dit tempo hield ik niet bij op mijn horloge, want ik had alleen de GPS aan. De voorbij gaande uren vertelden mij hoe ik ervoor stond.

Avontuur, genieten en doen waar je hart ligt dat was de hoofdmoot.

Hoe is het om als vrouw alleen te lopen?

Het is voor mij niet vreemd om alleen op pad te gaan. Ik rij heel het land door voor mijn trails en ik ben dan een hele dag alleen in/met de natuur. Op deze momenten voel ik mij niet alleen en vind ik het juist heerlijk. Het geeft mij rust en het sterkt mij ook in mijn zijn.

Voor de Dutch Mountain Trail heb ik daarom geen seconde gedacht over het alleen lopen als vrouw en over wat er zou kunnen gebeuren. Maar snap die vraag heel goed.

De route is toegankelijk. Je komt tijdens je trail genoeg mensen tegen waar je even een babbel mee kan maken. Bijvoorbeeld wandelaars die het krijtlandpad of pelgrimspad lopen. Grappig is je haalt ze er zo uit door middel van de kaart en het boekje in hun hand. Je zult echt veel Dutch Mountain Trail lopers zien. En veel is niet massa, veel is enkele wandelaars die hetzelfde avontuur aangaan.

De enige plek waar ik ‘s avonds/’s nachts niet alleen zou willen lopen is de weg richting de Observant. Dit komt omdat er bij de grotten mensen slapen, verblijven en hangen. Dit zegt niet direct iets, het is ook een gave plek om daar te zijn met vrienden. Het is meer een gevoel. Maar hé, je loopt daar ook niet rond die tijd!

Soms vond ik het lastig dat ik dingen niet kon delen en dat is altijd zo met alleen reizen. Je kunt niet delen wat je ziet. Ook kan je met elkaar geen herinneringen ophalen. Of de dag analyseren. Dat is gewoon zoals het is.

Hoe deed je het met eten?

Bananen!

Flauw, maar ik ben van bananen. En ik heb ze zeker meegenomen. Dit werkt uitstekend. Ik zorgde voor een goed ontbijt. Gewoon brood, ei, pindakaas, chocopasta, jam, fruit, kaas, yoghurt met havermout en dat soort dingen. En een Croissantje voor een beetje extra vet. Het B&B ontbijt dus.

Tijdens de trail had ik mijn repen NAKD en TREK. Het voordeel van de TREK CARAMEL ZEEZOUT is dat je daar ook een beetje zout mee binnenkrijgt. Verder had ik pure chocola (dat werkt bij mij echt als powerkick), dropjes, nootjes en zakjes tailwind als extra voedselvoorziening. De tailwind heb ik overigens niet gebruikt gedurende mijn trailrun tocht.

In pauze momenten bestelde ik bij een restaurant een koffie met gebak. ‘s Avonds at ik voornamelijk pasta, groente, sla en ik bestelde een keer een extra bakje friet.

Goed om te weten ik ben geen goede lunch’er. Maar wat ik at was voldoende. Verder ben ik een voorstander van vast voedsel zolang dat kan.

Heb je voor de Dutch Mountain Trail getraind?

Ja en nee.

Als je doelt op of ik specifiek een trainingsschema heb gehad voor dit avontuur? Nee dan niet.

Ja, want ik was natuurlijk wel conditioneel in staat dit aan te gaan. Tenminste dat vertrouwen had ik.

Los van deze trail was ik al bezig mijn conditie op te bouwen. Vooral omdat ik nog herstellende ben van Covid-19. Maar ook omdat ik relaxter wil lopen.

Ik ben niet zo van de schema’s. Echter als je kijkt naar mijn weekinvulling kan je daar echt wel een patroon in herkennen.

Mijn week bestaat veelal uit een temporun op asfalt, een heuveltraining in de vorm van hillreps, een fartlek training en twee trailduurlopen.

Hoe maak je jouw foto’s/selfies?

Ja, hoe zou ik toch die foto's maken? Ik gebruik een opklapbaar statiefje. Die zet ik dan neer op een mooie plek. Vervolgens zet ik deze op film modus en knip ik een mooi beeld eruit (videocapture) Zo hoef ik niet teveel bezig te zijn met de camera, een timer, zelfontspanner of wat dan ook. Daarnaast voel ik mij bezwaard mensen te vragen om een foto van mij te maken, als in 'mijn hobby'. Dus dat doe ik niet snel.

De overige foto’s zijn een kwestie van een mooi beeld voor je zien, stilstaan, je telefoon pakken en op je scherm kijken naar lichtinval, schaduwen en perspectief. Een heerlijk creatief proces!

Dat waren ze!

Mocht je na mijn blogs toch nog met een vraag zitten, schroom dan niet om deze te stellen. Dat kan middels een reactie onderaan (met je email registreren, sorry voor de omslachtigheid) of via instagram.

Heb het goed,

Liefs Toke

Meer weten over de Dutch Mountain Trail? Lees mijn avontuur hier

Voor mijn meerdaagse trailrun paklijst: klik hier!